مقایسه کلینیکی سینوس لیفت به روش استئوتوم سامرزو پیزوسرجری

مقدمه: به طور کلی فرایند سینوس لیفت به دو روش باز و بسته انجام می شود. در روش بسته از طریق حفره آماده شده برای ایمپلنت، مواد پیوندی داخل می شوند و بدون آسیب به غشا، درون سینوس فشرده میشوند؛ سپس معمولا ایمپلنت در همان موقع جایگذاری می شود. روش بسته خود به دو روش استئوتوم و پیزوسرجری انجام می شود که هر یک دارای مزایا و معایبی هستند. هدف مطالعه ی حاضر، مقایسه نتایج کلینیکی حاصل از جراحی سینوس لیفت به دو روش بسته ی سامرز و پیزوسرجری بود. مواد و روش ها: 20 بیمار نیازمند به ایمپلنت دندانی در ناحیه خلفی فک بالا که همزمان کاندید جراحی سینوس لیفت نیز بودند، به صورت تصادفی به دو گروه استئوتوم سامرز و پیزوسرجری تقسیم شدند و طبق پروتکل استاندارد، تحت مداخله جراحی به دو روش مذکور قرار گرفتند. سوراخ شدگی غشا اشنایدرین متعاقب عمل جراحی، میزان التهاب و درد پس از جراحی و میزان bone gain و bone loss،  شش ماه بعد از جراحی با استفاده از آزمون های 2sample t-test و mann-whitney u test در بین دو گروه مقایسه شد. یافته ها: به ترتیب در گروه پیزوسرجری و استئوتوم میانگین بالا رفتن سینوس 0.9±‏3.6 و2.2±‏‏4.0 میلی متر، امتیاز درد 1.2±‏ 1.1و 0.8±‏‏0.9، استخوان بدست آمده 0.8±‏‏2.2 و1.3±‏‏3.1 میلی متر، استخوان از دست رفته کرستال 1.2±‏ 1.1 و 0.8±‏‏0.9 میلیمتر بود. در هیچ یک از دو روش سوراخ شدگی غشا اشنایدرین رخ نداد. تفاوت بین دو گروه هیچکدام از متغیر ها معنادار نبود. (p>0.05) نتیجه گیری:  با توجه به نتایج کلینیکی مشابه به دست آمده از دو روش سامرز و پیزوسرجری؛ پیزوسرجری تواند جایگزین مناسبی برای روش سامرز در عمل جراحی سینوس لیفت باشد.